Bu zamana kadar anlattıklarım sadece okulda geçen gibten anılardı
Şimdi ise mahalledeki o güzel anılarımın olduğu bölümü kısaca anlatayım.
Okuldaki binlerin aksine mahallemdeki çoğu arkadaşlarım benimle iyi geçinir hemen hemen hiç birbirimizi kırmazdık. Her gün mahalle maçları, kendi aramızda turnuvalar, ve o zaman hemen hemen yeni popülerleşmiş bilgisayar oyunları. Her gün internet cafeye gider en fazla 1 saat açtırıp süremiz bitince de gün boyunca parası olanların(genelde süresiz açarlardı) oynadıkları oyunları izlerdik. Sağ olsun cafe'deki abide para vermememize rağmende bizi dışarı çıkın diye bir kere bile demezdi. Ama cafenin sahibi Abi'nin yaşlı bir babası vardı ara sıra gelir otururdu ve bizim 1 masa etrafında 10 kişi toplanmamıza kızar bizi kovardı. Cafe'den çıkıtğımızda da yetimler gibi bakar oturanlara son kez bakıp top oynamaya devam ederdik. Sabahları top oynar, Akşamları saklambaç oynayıp evin yolunu unuturduk. Tabi tüm bu olanlar 1-2-3-4-5-6.sınıfa dek sürdü. Çünkü o eski çocukluk bitmiş artık ergenliğe girmiş ve daha yetişkin gibi davranmamız gerekiyordu. Mahalledeki arkadaşlarımın çoğundan 2 yaş küçük olduğumdan onlar daha erken ergenliğe girdi. Hiç unutmam bir akşam yine saklambaç oynarız diye beklerken arkadaşlarımın oynamak istemediğini söylemesi beni çok üzmüştü. Yani kısacası okul ortamındaki kötü günlerin aksine mahalle ortamındaki günler çok daha keyifliydi.