şu hayatta beni en çok üzen şey babam ya da dedem yaşındaki adamlarda gördüğüm çaresizlik. dilenenler değil. çalışarak o soğukta karda yağmurda yazın o sıcağında herkes ailesiyle gezerken ayakkabı boyayan, elinde balon çıkartan tabanca, kuş sesi çıkaran düdük falan görünce kahroluyorum. sürekli aklıma gelir ya benim babam da böyle işler yapsaydı diye. kesinlikle utanmak değil. o soğukta 15- 20 dk durduğumda elim ayağım donuyor. o adamlar ayağındaki yazlık ayakkabılarla akşama kadar kar soğuk demeden satış yapmaya çalışıyorlar. belki çocuk okutuyor, belki karısı çocuğu hasta diye aklıma geliyor. Allah hepsinin yardımcısı olsun. ilerde inşallah çok para kazanırsam en çok yetim çocukları okutmak ve böyle insanlara iş imkanı sağlamak istiyorum. Allahım inşallah bu fırsatı bana verir.