deniz kenarında bi yer. böyle küçük pis masalar, ılık çaylar, uzaktan atılan şekerler. yapı bu. müşteriye verilen değer sıfırın altında. müşteri de ona göre. benim gibi işsiz tayfa, eve gitmeden bi hava alayım ama bunu en ucuz yoldan yapayım diyen vasıfsız memurlar, birkaç tane kitap okuyan emekli, bi tane bol makyajlı, boyalı saçlı deli kadın.

deli kadının konuyla ilgisi yok.

ilk gördüğümüz yere oturduk arkadaşla. masanın üzerindeki susamları bir araya topladıktan sonra aşağıya döktüm. gulubulu diye bi tane güvercin geldi nasiplendi. güvercini izlerken birinin bana baktığını hissedip hafifçe dönünce biriyle göz göze geldim.

o çay bahçesine fazlaydı. anlarsınız. otobüslerde verilen kekleri havyara bandığınızı hayal edin. kek çay bahçesi, havyar bu kız. vay havyar vay (okuyamadınız bunu itiraf edin)

o bana bakınca benim güvercine gülümseyişim ona da kaçtı. onunkiler hep bendeydi. hayvan sever kişiliğimle dizlerini titretmiştim. çayı dikleyip yarıladı. ılık çay, kaynar olsa duramaz.

arkadaşla da ilgilenmiyordum o an, telefonla oynuyordu zaten. oynasın gibtir et. kıza doğru döndüm bütünümle. güvercin bitirmesin susamları diye ayağımla saklıyorum birkaçını. kız fark edip daha içten gülümsedi. güvercin ben ve gerilmiş bir çift dudak.

bu muhteşem üçlüyü bozan bir çığlıkla iki ayağım yerden kesildi. ağzımda analı bacılı bi türkü. sandalyenin ağırlık merkezi arkamdaki arkadaşa kaydıkça nakarat, kaydıkça nakarat. güvercinin havada çarpışan 2 tüyü. atletik garfield masanın altından girip üstünden çıktı, tekneden tekneye atlayıp ötedeki kayalıklara yollandı.

ben arkadaşımın kucağında. ayağımla basınca susamlar yapışıyor doğal olarak. onlar düşüyor pıt pıt duyuyorum. güzel kızın güzel gülümseyişi deli kadının kahkahalarına karışıyor. yine girdi konunun içine huur. arkadaşım 'bi gibtir git dıbına koyim' diyerek geri ittiriyor beni. aynı pozisyondayım. güvercinin yokluğu her şeyi etkiliyor. kız yarım çayını da dikliyor. 1 lira atıyor masaya. yuvarlanıp aşağı düşüyor. benim ayağıma kadar geliyor.

'hanımefendi paranız?!'

muhsin abi gelip 'o artık benim' diyerek elimden alıyor...