geceden kalmış olan bağırsaklarımda ki takla koşturarak dolmuşa yetiştim ve amk yaşlı karıları sabah sabah tüm koltukları kapatmış gün muhabbeti çeviriyordu.. 192 boyum yüzünden eğilerek yolu izlemeye çalışıyordum. o an şoförden beklenen hamle geldi ve aynayla bizleri gözüne kestirerek beyler ileride çevirme varmış uyarı geldi herkes çömsün ben seslenene kadar dedi ve survivor misali zorlu süreç başladı...

99 kilo adamım etabın ilk 4 dakikasından sonra terler boncuk boncuk dökülmeye başladı benden.. atletik tipler hiç giblemez boyutta telefonları ile uğrasıyorlardı ki ben ayaklarımın ağrısını düsünürken birden karnımdaki tak ben buradayım demişti adeta gök gürültüsü ile. dolmuşun sık sık dur kalk yapmasından dolayı kimse duyamadı tabii ama içimdeki deli divane bir şey zor tutuyorum patlamak üzereyim bi anda gözüm ağır çekime geçti bi yandan fbi ajanı gibi elinde telsizle ilerideki arkadaslarından haber almaya çalışan şoför diger yandan dedikodu yapan gün teyzeleri gözümün önünden yavaşça geçiyordu. daha fazla dayanamıyacagımı anladım müsait bir yerde der demez kalkmaya yeltendim ama bacaklarım beni kaldıramadı ve zütümü sıkmayı bırakıp bacaklarımla ugrasmaya yeltenmiştim ki "zoortt" sesi ile dolmuş adeta inledi hem kalkamıyor hemde çömelmiş vaziyette kot pantolonuma sıçıyordum. o an yerin içine gömülmek istedim ama artık olmuştu bir kere teyzeler iğrenir gözle bana bakıyordu.. en arkadaki güzel kız bile kafasını uzatmıs kim sıçtı dıbına koyim edasıyla dolmusu süzüyordu, göz göze gelmiştik.. terden sırılsıklam olmuş beyaz gömlegim atletimi gözler önüne seriyordu.

uzun süren sessizlikten sonra abi kalkamıyorum yardım edin sözüyle sessizliği bozdum. elinde kafasından büyük telefonu olan kız camdan dısarı bakarak gülüyordu çaresiz bir şekilde iki kisinin kucaklamasıyla dolmustan indirildim ve kaldırıma oturmamla anamın pazardan aldıgı beyaz donumdan jok jok diye vıcık vıcık sesler gelmişti. paçamdan sızacagını tahmin ettigimden hemen paçamı sıvadım ve koşa koşa eve gittim amk