Bu olay geçen sene ramazan ayında yaşanmıştır.

Yıllarca alt mahalleyle kavgalıydık, mazisi kore savaşına kadar dayanan bir kavgadır bu beyler.iki mahallede birbirinden nefret eder. çünkü alt mahalleli yobaz ve hırsız insanlar mahallemize saldırdı, dükkanları soydular, anamıza bacımıza laf attılar, çocuklarımızı kıstırıp dövdüler, mahalle maçlarında direk üstünden geçen topu gol saydılar.bu kavga bitmeyecek gibi duruyordu.ta ki yeni bir mahalle davulcusu seçilene kadar ; Can...

Can mahalleye sonradan gelmeydi, matematiği iyi, ağzı güzel laf yapardı.Bir gün mahalleli ramazandan bi önceki gün hep beraber kahvede otururken Can yanında yardakçısı osman ile geldi.Bu sene birlikte çıkacaklardı, Osman henüz 12 yaşındaydı.

"Osman'ı yancım seçtim,ona güvenebilirsiniz" dedi.Bi gibim anlamadık tabi bizene amk bundan. Sonra ise bütün olayı başlatan cümleyi kurdu ; "Alt mahalleyi de biz uyandırmalıyız."

Ortalık bi anda karıştı tabi, herkes sinirli, herkesin gözler fıldır fıldır. Mahallemizin abilerinden Ali ihsan çıkıştı hemen

-Saçmalama lan gibik, onlar yıllarca bize saldırdı şimdi onlara niye böyle bir iyilik yapalım ?

Can cevap verdi ; "Ahiret gününde hiçbirimiz tek başımıza dayanamayız, geçmişi unutup birlikte sevap kasmalıyız!"

Kahvehane var ya yıkılıyor. Millet sandalye atmamak için kendini tutuyor.Bi de konuşmaya devam ediyo bizim davulcu."Hatta onları buraya sahura getireceğim, birlikte yiyeceğiz."

Ulan biz nasıl fitil olduk, Adapazar çocuğuyuz hafız gelemeyiz böyle şeylere falan desek de nafile, mahallenin cemaatini arkasına aldı bişey de diyemiyoruz pekekente koruyup kolluyolar ipneyi. Kara kara düşünmeye başladık. Osman da baya şikayetçi bu durumdan, geçen bayram çocuğu dövüp şekerlerini çalmışlar o günden beri kin dolu bebe. Bişeyler yapmalıyız dedik.