ilk derste daha hocaların ortak bir uyarısı oldu. Sevgili olmayın. Burda sevgili oldugunuzu ögrenirsek şansınızı kaybedersiniz. Bunu duyunca bizde bi ceki duzen verdik kendimize dezavantaj istemiyorduk cunki ikimizde burada calişmak için oldukca istekliydik ve riske edilecek bişey değildi. O duvarlar arasında rol yapabilirdik bize zararı dokunmazdi. Grubun erkekler arasından en ileri çıkanı bendim. Övgüler takdirler duyuyordum devamli hocalar gayet iyi yorumlar yapiyor ve en cok beni seviyordu. Dogaçlama yetenegime hayran kalmışlardı. Hatta başları olan hoca elinde bir not defteri devamlı not tutuyordu benimle alakalı içimden kesin alacaklar beni diyordum azcık zütümde kalkmadı degil hani sonucta o kadar sınavla giren insan arasından bide en önde olmak yeterince zor ve zor oldugu kadarda güzel birşeydi. Diger arkadaslarım bile kendi çalışmalarına yorum yapmamı , göz gezdirmemi ve fikirlerimi sunmamı istiyorlardı fakat bundan rahatsız olan birisi vardı. Ben ne kadar sivrildiysem ne kadar begenilip başarılı olduysam o okadar fazla somurtmaya başlamıştı. Kıskanclıktı bariz olarak fakat ilişki bazlı degil iş bazlı... 6. Ay sonlarına dogru herşey aynı seyirinde devam ediyordu arkadaslarımızın bircogunada gelmeden önce sevgili oldugumuzu söylemiştik hocalarda biliyor ama ses cıkarmıyorlardı cunku orda olmadık. Öyle geldik. Öyle kazandık. Ve egitim bitti... 2 kişi alınmıştı sadece...