Bu durumdan iyice kıllanmaya başlamıştım üzerimde bi aşşağlık kompleksi oluşmaya başladı. Ortamda gram sevilmiyordum ve sevdigim kadın , o masum , saf, tertemiz diyerek kendimi kaptırdıgım ve elimden, cebimden ne yapabildiysem yaptıgım kadın şimdi benden uzaklaşmişti iyice nedenini içteniçe bilsemde halen kendimi teselli etmeye çalişyordum. iş meselesi yine burda degişiyor yapacak bişey yok katlanıcam, hayalimizdeki işi elde ettik boşver gerisini herşey yoluna girer , elbet aklı başına gelir hevesi geçsinde hele... vb dünyalar kadar telkin veriyorum kendi kendime. işin taktan yanı o zamanlarda hayatımın baştacı yapmıştım onu kimseyle görüşmüyordum neredeyse istemiyordum cunki o varken baska hiçbirşey çekici gelmiyordu sadece o olsun yetiyordu bana arkadas cevremde azaldı bu yuzden insanlar başta bana sitem etti , kızdı , küstü sonrada yavaş yavaş uzaklaştılar benden ve sonuc olarak yalnız başıma kalmıştım resmen. Günler günleri kovaladı herşey aynı çirkinliginde devam ediyor ve benim için sabır sınaması olmayı sürdürüyordu. Oyuna gitmeye bikaç saat kala yemek yiyorduk o gun telefonuna gereksiz yere fazlaca bakiyordu içime kurt düştü bi kere kaptım telefonu elinden mesajlarına baktım. O rolü benden almış olan kişi ile bütün gece sohbet edilmiş. imali duygusal mesajlar içeren sohbetler bunlar. Tam olarak hatırlayamasamda aklımda kaldıgı kadarı ile (+ o bin) (- bizimki)
+Duygusal birisin sen çok belli fakat neden böyle mesafeli olmaya çalişiyorsun herkese..
-Benim kapılarım vardır herkese açmam öyle kolay kolay
+Herzamanmi böyleydin hiç açmadınmı?
-bilmem...
+ hmm demek kimse seni yeterince anlayıp kapılarını açmanı saglayamamış...
-evet belkide...

Bu tarzda devam eden ve bütün gece sürmüş bir konusma... başımdan aşağı kaynar sular döküldü görünce kıpkırmızı oldum gözümden bir damla yaş süzüldü o an engel olamamdim bogazım dügüm dügüm hiçbişi diyemeden kalktim telefonu bırakıp...