1. 76.
    0
    öncedende söylediğim gibi, hep dışarda takılan tiplerdik abimle. eve bir tek uyumak için uğrardık, başka yapacak bir şeyimizde yoktu zaten. bu onurla çağatayın konuştuğu gün yine dışardaydık, araştırma hastanesinin tam arkasında.

    çok zeki çocuklardık, her duruma karşı bir çözümümüz vardı. abim çok hantal bir kişilikti, öyle duvardan falan atlayamaz, tazı gibi koşamazdı.

    sahile doğru iniyorduk araştırma hastanesinin arkasından. bir ses yükseldi.

    "lan ozan pekekenti, ne güzel hazır hastaneye gelmişsin. seni bi morga yollayalım."
    ···
   tümünü göster