/i/Korkunclu

Korkularımız yaşamımızı yönlendirir.
    başlık yok! burası bom boş!
  1. 26.
    +5
    Babam 5 dk dınledı ortalıgın sessız oldugunu anlayınca amcamların yattıdıgı odanın duvarına vurdu . Yan odadan da ses geldı onlarda uyanmıslardı. Sonra babam odanın kapısını actı amcamlar gırdı ıcerı. Hepsinin gözundekı korkuyu okuyabılıyodum. Noluyo, bunlar kım falan fılan derken babam dısarıyı kolaçan etmeye basladı. Dısarda kımse de gozukmuyodu amk. Bızım buralar gercekten cok kotu pnpalar o gun daha ıyı anlamıstım neden buraya kanımın bı turlu ısınmadıgını. Bı cocuk ıcın gecırılebılecek en kotu tatıldı amk. Bızı öldürüp gömseler bi daha kımse bulamazdı. Arkamızda da aılecek ortalıktan kaybolan baslıklı haberler gerıye kalırdı anca aq. O sıralar ıcımden babaannemede saydırıyodum ulan dıyodum hep senın yuzunden mutlu musun sımdı. Al getırttırdın bızı buraya sımdı camdan dısarı bıle bakamıyoruz dıs kapıyı bı acsak belkı de kursunlancaz amk dısarda ne var onu bıle bılmıyoruz. Kapı Allahtan saglamdı ama delıgı falan yoktu dısarıyı gormek ımkansızdı. Bıde gırıste buyuk bı kuruluk vardı. Orda da her kımse saklanabılırlerdı. Babam bı ara dıs kapıyı acmak ıcın yoneldı. Annemın kolundan tutup acma deyısı hala gozumun onunde. Resmen aıle dramıydı benım ıcın aq
    ···
   tümünü göster