Söyle baba dedim, tabi hemen anlamıştı ters giden birşeyler olduğunu; "Babaanneni kaybettik" dedi beynimden vurulmuşa döndüm, bir şey boğazımda ki adem elmasını tuttu ve aşağı doğru çekti konuşamadım yığıldım kaldım öylece, tabi hemen müdürüme bildirdim konuyu sağolsun hemen git dedi bana öğle otobüsüne bindim ve eve doğru yola çıktım. Haberi aldıktan sonra ne ağlamış ne de gözlerim dolmuştu sadece anlayamıyordum, anlam veremiyordum mal gibi olmuştum resmen. Akşam saat 20:00 sularında indim şehrime direk dedemlerin evine geçtim kapının önü hınca hınç ayakkabı olduydu, kapıyı yengem açtı içeri girdim annem geldi direk sarıldı baktım babam ağlaya ağlaya bir hal olmuş, salonda kadınlar diğer oda da erkekler oturuyordu. Halam da benden 10 dk önce gelmiş (Almanya'dan geliyor bu arada) o bağıra bağıra ağlıyor falan ben direk girdim erkeklerin olduğu odaya oturdum bi sandalyeye öyle bakıyorum etrafa, bütün sülale bilir babaannemin beni nasıl sevdiğini benim onu nasıl sevdiğimi, tüm gözler üstümdeydi çünkü ne konuşmuş ne bir tepki vermiş ne de ağlamıştım.