yalnızlık zaten bizi bekleyen karanlık son. yaşadığını hissettiğin an bazen de kendini kandırdığın andır bazen sürüye karışmak gerekir. etrafında ne kadar insan olursa o kadar iyidir bazen. bence kendi becerisizliğimize kılıf uydurmayalım hepimiz önemsenen hiç yalnız kalmayan etrafında çok insan olan insan olmak isterdik ilişkide bile handikaptır lan bu. uyuyacağımız o karanlık uykuda bedenimiz çürüyene dek yalnız olacağız ve yaşarken bir ölüymüş gibi yaşamak acizliğimiz; ama olmadı denk gelmedi. belki fazla doğaldık ya da fazla kapalı...