yine benim için rutin olan haftasonlarından birindeydim. tutmayacağını bile bile yaptığımız kuponu yatırmak üzere erdal'ın 8. kattaki evinden çıkacaktım. ayakkabılarımı giydim, asansörü çağırma butonuna bastım.tam bineceğim esnada beni de bekler misiniz sesiyle irkildim. tabi deyip arkamı dönmemle karşımda zeynep'i görmem bir oldu. şaşırmıştım burada oturduğunu bilmiyorum felan bir şeyler zırvaladım.o da aynı şeyi bana söyledi. arkadaşımı ziyarete geldiğimi söyledim. nihayet asansör gelmişti. zaten dar olan asansörde platonik aşkımla başbaşa kalacaktım tesadüfe bak amk.her neyse işini bilen adamların gol yapacağı bu pozisyon bende ancak aşırı terleme, telefondaki eski mesajları okuma, rehberi amaçsız gezme merasimine döneceğe benziyordu. asansöre bindik zemin kata bastım. nasıl oldu anlamadım kapı birden açıldı, yaşlı bir teyze çıkıverdi karşımıza.ben asansörden indim, teyze bindi karşımdaki iki bayanda acırcasına bana bakıyorlardı. hadisene zeynep, teyze yukarı çıkacak dedim. kafamı azıcık sağa kaydırdığımda ise daha 5. katta olduğumuzu anladım acı olarak. pardon ya dalmışım gibilerinden bir şey söylerek asansöre geri bindim. teyze 'bir şey olmaz oğlum arada bana da oluyor'diyerek beni teselli ediyordu. zeynep ise gülmemek için kendini zor tutuyordu. insanlık haliydi amk herkes dalabilirdi,tak mu var gülüyorsun dememek için kendimi zor tuttum. öyle veya böyle karşımdaki kıza rezil olmuştum.ama benim için iyi olmuştu beyler,o günden sonra zeynep'ten aşırı hızlı şekilde soğumuştum.ha bu arada kızında çok gibindeydi ya