aynı gün bir telefon geldi ve fethiye de bir kafeden is teklifi aldım. tekrardan kadere mesaj atıp isimin cıktıgını, sonra bulusmak istedigimi söyledim. hemen cevap verdi sanki elinde telefon beni bekliyor gibiydi. mırın kırın etse de ertelettim. hemen önceki isimde calıstıgım baterici ve solocu arkadaslara haber verdim. pickolar istemedi benle calısmak, gib gibi kaldım oyle. sonra kara kara düsünür vaziyette kafenin bulundugu yere gitmek üzere otobüse bindim. akdeniz ikliminin bogucu sıcaklıgında apus arası ve ter kokan otobüste uyur vaziyette fethiyeye vardım. kafenin onüne geldigimde yokk hıaamnaa dedim. bayaga gosterisli bir yerdi. beni satan 2 picko arkadasımın kulaklarını cınlatarak iceri girdim. pek umudum yoktu taa ki iceri girene kadar.