/i/Korkunclu

Korkularımız yaşamımızı yönlendirir.
    başlık yok! burası bom boş!
  1. 76.
    +4
    Birden arkasına döndü benim üzerime yürümeye başladı her sure okuduğumda biraz daha güçlenir gibiydi. Her güçlendiğinde ise benim korkum dahada arttı. iyice yaklaştı o an duayı bırakıp çığlık atmak geldi içimden çığlık atıyorum ama sesim çıkmıyor bağırıyorum bağırıyorum sesim çıkmıyor en sonunda ayağı kalktım kızgın bir eda ile siz kimsiniz diye bağırdım bana baktı ve arkasında bulunan duvarda “ Bunlar sadece başlangıç sizi uyarmıştım.” Yazılar belirdi ve bir an ortadan kayboldu sağıma soluma baktım nereye gittiğini çözemedim hemen yerde yatan kardeşimi kaldırdım bir şeyin yok ya kardeşim demeye kalmadı “ben size söylemiştim abi gidelim buradan demiştim” diyerek ağlamaya başladı. Hemen aşşağıyaa inip olayı Annem ve Babama Anlatmak vardı aklımda ve öyle de yapmıştım. Babam pek inanmasa da Annem bu olanlara inandı ve babama kızmaya başladı “çocukların halini görmüyormusun he? Hala da yok inanmıyorum diyorsun, nasıl bir yere getirdin bizi “ dedi ve o esnada hiç girmediğimiz bir oda vardı yukarıda müştemilat gibi kullanılan bölmede oradan sesler gelmeye başladı bunu sadece ben duydum sanıyordum fakat tüm ev ahalisi duymuş bunun ne sesi olduğuna kanaat getirmek üzere sorguluyorlardı. Babam siz durun ben bakıp grleyım dedi Babam yukarı emin adımlarla çıkıyordu dayanamadım bende yukarı çıkmaya karar verdim. Babamın arkasından bende gidiyordum. Babam kapıyı açmak için kapının kulpundan tuttu ve çevirdi. ilk denemede açılmadı ve sesler daha da çok şiddetlendi 2. Kez denedi yine açılmadı gittikçe şiddetlenen ses beni korkutsada babamın içeri girme merakını daha da çoğaltıyordu ve 3. Denemede aniden kendimizi içerde bulduk….
    ···
    1. 1.
      0
      devam et panpa iyi hikaye
      ···
   tümünü göster