Kadın bizi içeri aldı. Bana diğer odada televizyonu açıp, yemem için çikolata falan verdi. Televizyon izliyordum ama aklım hep teyzem ve o kadındaydı. Yerimden kalktım, kapıya doğru ilerledim onlara biraz daha yakın olmak için. Korkuyordum abi çocuktum ben. Neden birileri beni sürekli kendinden uzaklaştırıyordu. Asıl önemli olanda, doktora gidicez diye evden çıkmıştık. Bizim o evde ne işimiz vardı. Ben bunları düşünürken o kadın heldi yanıma. içeriden de teyzemin kahkaha sesleri geliyordu. Oğlum korkma, teyzen birazdan gelecek dedi. Orada ağlamaya başlamıştım. Teyzeme gidicem dedim. Kadın önce olmaz dedi ama sonra dayanamadı. Teyzemin kahkahasını duydukça ben daha çok ağlıyordum. Kadın elimden tuttu, beni odaya zütürdü. Teyzemin gözleri kan çanağı gibi olmuştu. Yerde oturmuştu. Önünde birkaç tane farklı renklerde kalemler vardı. Sağa sola dağılmış kağıtlar. Büyükçe bir mum yanıyordu odanın ortasındaki sehpanın üzerinde. Teyzem gülmeye devam ederken ben hala ağlamaya devam ediyordum. Elini tuttuğunu gördüm. Bir eliyle diğer elinin avuç içini kapatmıştı.