Göz yaşlarını silerken telefonuma “üzülme bak sokakta yürüken bir an yere düştüm böyle oldu” desemde kız kagıda “ abim olacak adını anmayacağım şahsiyet yaptı değil mi bunu dedi” kafamı yere eğdim o anlamış olacakki cellanip eve doğru ilerledi peşinden gittim kolundan tuttum kolumu cekerek evine gitti bende kapısının önünde oturuyorum içerden bağırışlar geldi tek duyduğum ses anesı olacakki aysu gitme diye bağırdı kız elinde bir çantayla dışarı çıktı ve benım elımden tututp körfeze zütürdü telefonu cıkardım” aysu ne oldu ne yapıyorsun “ dedim oda” artık o lanet yerden bıktım “ yazdı bir yandan seviniyorum kız artık sonsuza kadar benim” bir yandan üzülyorum annemler babamlar ne der bu işe” körfezde oturduk düşündüm düşündüm otele zütrmek geldi içimden ki öyle de yaptım kızın kolundan tuttum sorgusuz sualsız otele goturdum kapıyı tıkarayıp içeri girdik içeride annemle babam televızyon ızlıyordu hemen kızı odama zütürdüm beklemesı için ikaz ettim içeri girdim anneme olayı anlattım oda babama anlatmıs oalcakkı babam yanıma gelıp ne yapacaksın oğlum dedi