Bir süre sonra bu arkadaşın doğumgünü yaklaştı . Ben sürekli hiç arkadaşım olmadığından yakınıyordum, o da beni doğumgününde arkadaş gurubuyla tanıştıracaktı , insanların gerçekten dost olabildiklerini görecektim. Çünkü benim güven sorunum var beyler normal hayatta birine güvenip arkadaş olamıyorum derdimi açamıyorum. Sorunluyum işte biraz ama o beni anladı , elimden tutmaya hazırdı hissedebiliyodum . Nihayet buluşmaya karar verdik ama ne buluşma ; o istanbulun bi ucunda (göktürk/kemerburgaz) tarafı oturuyor ben de altunizade. Yani iki farklı il gibi düşünebilirsiniz bilenler bilecektir neyse biz anlaştık kadıköyde iki bira içeçeğiz ama daha birbirimizin bir sosyal medya hesabını bile bilmiyoruz yani sadece skype var ve organ mafyasına bile bulaşmış olabilirdim ama sadece aklımda mehmeti görmek vardı zaten ertesi gün de okul tamamen bitiyordu yurttan ayrılıp memlekete gidecektim yani belalı biriyse de bulaşma riski yoktu yüzümden başka birşey kalmayacaktı hatırasında yani rahattım izimi kaybettirirdim, ama şimdi düşünüyorum da baya bi cesaret işiymiş bendeki . Daha sözlükten biriyle bile buluşmaya çekinirim beyler.