sabah kalkar kalkmaz battaniyeyi topladım. etraftaki her şeyin eskisi gibi olduğuna karar verdikten sonra kazan dairesinden ayrıldım. fotoğrafçı abinin dükkanına doğru yol aldım. dükkana vardığım da amcam ve fotoğrafçı abi muhabbet ediyorlardı. fotoğrafçı abi bugün iş olmadıgını yerleri süpürüp kameralara bakım yaptıktan sonra amcamla ayrılabileceğimi söyledi. 20 dakika sonra işim bitmişti. dükkanı kapatıp çıktık. fotoğrafçı abiyle el sıkışıp ayrıldıktan sonra amcamın arabasına bindik. hiç uyuşturucunun konusunu açmadı. yeni işim , babam , köy hakkında muhabbet ediyorduk. yaklaşık yarım saatlik bir yolculuk sonunda bir barın önüne geldik. amcam seni birileriyle tanıştırıcam dedi. arabadan inip içeri geçtik. içerde takım elbiseli adamlar vardı. bazılarının silahını görüyordum. koruma olmalıydı bunlar. merdivenlerden yukarı çıktıktan sonra bir kapıdan içeri girdik. içerde kel , 40 yaşlarında, takım elbiseli , altın saatli bir adam vardı beni görünce "ooo senin aslan parçası bu demek" deyip eliyle oturmamızı işaret etti.
- bak oğlum böyle bir fırsat herkesin eline geçmez. normalde kimseye böyle bir şans tanımayız. fakat amcanla arkadaşlığım çok eskiye dayanır. senin durumunu anlattı yardım istedi. artık bizimle çalışacaksın. istemediğin kadar paran olucak. fakat yakalanırsan bizden haberin olmayacak. aksi taktirde senin ve ailen için iyi olmaz.
adamın beni tehdit etmesi hiç hoşuma gitmemişti. kafamla onayladım. daha sonra kapıdaki korumaya dönerek hakan diye bağırdı. 2 dk sonra adının hakan olduğunu düşündüğüm kişi elinde siyah bir poşetle geldi. poşetin içinde bir silah , 2 kutu mermi ve bir sürü paketlenmiş toz vardı. nasıl satacağım kaça satacağım hakkında da biraz sohbet ettikten sonra amcamla bardan ayrılıp tekrar mahalleye döndüm. mahallenin belalılarının takıldığı parka gittim. en çok malı burda satacağımı biliyordum.