*
hakkını helal et..
bu sana son mesajım,
ömer sözü..
hoşçakal.." yazıyordu bi kaç parça halinde gelen uzun mesajda.
ne zaman ağlamaya başladığımı bile bilmiyordum mesajı okurken,
zaten meyilli olsam da eylül'ün atmış olduğu mesajın da etkisiyle
kalbim ve beynim arasındaki kıran kırana maçı "giberim amk" diyip sahaya atlayarak ben kazandım.
koşarak uzaklaştık o banktan.
arabaya doğru koşuyordum.
saat 10'a 10 vardı.
bastım gaza,
eylül'ü heniz affedip affetmediğimi bile bilmiyordum ama bu şekilde gönderemezdim onu,
belki son defa sarılacak ve sonra yine gönderecektim ama bu şekilde gidemezdi.
sarılmam lazımdı ona necati amcanın dediği gibi.
ölümüne bastım gaza,
ne ışık dinledim ne başka bi şey.
otogara girdiğimde saat 10'u 5 geçiyordu.
"ne olur kaçırmış olmayayım" diye yalvardım allaha.
saat 10 izmir arabasını sordum peronlardaki muavinlere,
"saat 10 da bi tek köksallar vardı, o da az önce kalktı abi" dedi muavinler.
yıkılmıştım.
o otobüsün arkasından tekrar koşacak,
o otobüsü durduracak gücüm yoktu artık.
"kader mi?
o zaman bu da kaderdi ömer.." diyebildim kendi kendime.
kalakalmıştım oracıkta,
bin gibi kalmıştım hem de.
yutkunamadım be binler,
ona son kez sarılamadığım için boğazıma takıldı bi şeyler.
bi kaç dakika orda öylece bekledikten sonra çaresizce arabaya doğru yönelmiştim ki biraz ilerde durup o yaşlı gözlerle bana bakan dünyalar güzelini gördüm.
bana doğru yürüyordu eylül.
ağlayan gözlerle beraber kocaman bir mutluluk vardı yüzünde tıpkı benimki gibi.
tam karşımda durdu.
gözlerime baktı.
gözlerine baktım.
o gözlerde boğulmaktan korkmuyordum artık.
"ölümüm gözlerinden olsun ulan" dedim içimden.
-gidemedim ömer... dedi
cevap vermedim.
sarıldım sımsıkı..
öyle sıkı sarıldım ki benim bile vücudumdaki tüm kemikler sızladı lan beyler.
boynundan koklaya koklaya sarıldım,
hasretle sarıldım,
necati amcanın dediği gibi sarıldım.
şükrederek sarıldım ona.
ben hayatım boyunca tam 4 kez büyüdüm beyler,
birincisi babam gibtir olup gittiği ve henüz 17 yaşında onun borcunu ödemeye başladığım zaman,
ikincisi ablam öldüğü ve ona kocaman bir umut sözü verdiğim zaman,
üçüncüsü her şeye rağmen eylül'ü affedip bu otogara geldiğim ve ona sımsıkı sarıldığım zaman
dördüncüsü baba olduğum zaman...