*
güneş hiç bölmeden dinledi beni.
sözlerim bittiğinde söylediği ilk kelime.
-yapamazsın ömer. dedi
-neyi yapamam. dedim
-öylece çekip gidemezsin, sen yüreğini o kadına vermişsin, gidersen ölürsün ömer. dedi
-gitmedim, ama yine öldüm, gidersem en azımdan öldüğümü görmez. dedim
-sen gidince o da ölecek ki ömer, çok sevmişsiniz birbirinizi. dedi
-ben çok sevdim. diye düzelttim güneş'in söylediklerini.
tek bir yalan bitirmişti bizi.
yüreğim yanıyordu.
güneş durumun farkındaydı.
-öyle işte. dedim konuyu kapatarak.
-sıra sende. dedim
hiç nazlanmadı güneş.
direk anlatmaya başladı.
-19 yaşında kırşehir'de üniversite'deyken evlendim o çok sevdiğimi zannettiğim adamla. onu, Halil'i çok iyi tanımıyordum, üniversite 1. sınıfta tanışmıştık ama çok sevmiştim ben de. evlenir evlenmez hamile kaldım. cahillik işte. sonra mervem geldi ben 20 yaşındayken dünyaya. yine bi süre güzel gitti her şey ama sonra dayak başladı ömer. başka kadınların varlığını duymaya başladım. düşündüğüm tek şey kızımdı, ne gurur kalkmıştı ben de ne de başka bi şey. çok defa gözüm mor gitmek zorunda kaldım artık rapor alamadığım için okula. bir insan senede kaç defa başını kapıya vurur ömer. ben 5 defa falan vurdum. dayanacak gücüm kalmamıştı artık. merve 2 yaşındayken boşandık. onun çok borcu vardı ayrıldığımızda. zaten veremeyeceğini bildiğim için çocuk için ödemesi gereken zorunlu nafaka dışında hiç bir şey talep etmedim. ondan kurtulmak yeterdi bana. ama kurtulamadım uzun süre. boşanmamızı hazmedemedi. şu an işi gereği eskişehir'de yaşıyor. orda hala ortak arkadaşlarımız, eşimiz dostumuz var. onlardan haber alıyorum, o ne zaman istanbul'a gelse bizi bulmasın diye bi yerlere gittik kızımla hep. hep kaçtık ondan. güneş'in de hayat hikayesi böyle işte ömer. kızıyla hayatta kalmaya çalışan biriyim ben de işte. dedi
hüzünlenmiştim.
her insan başka bir dünyaydı işte.
ve herkesin dünyasında başka başka hikayeler vardı.
-evlenmeyi düşünmedin mi hiç? dedim
-düşündüm aslında, ama benim sevdiklerimi merve sevmedi, onun sevdiklerine ben güvenemedim, ben artık başkasını sevemem ömer, evleneceğim kişi sadece sırtımı dayayacağım kişi olur bundan sonra benim için, bunu da kolay kolay kimse kabul etmez. dedi
haklıydı.
-ya sen, sen ne yapacaksın ömer, eylül'den gittikten sonra sevebilecek misin bi başkasını. dedi
aslında güneş de ben gibiydi.
eylül'den sonra ben de kimseyi sevemezdim,
buna emindim.
olur da bir gün evlenirsem evlendiğim kişiye yazık ederdim.
-olur da bi gün ben de evlenirsem aynen senin düşündüklerini düşündüğüm için evlenirim. dedim
çok benziyorduk güneşle,
ikimiz de yaralıydık,
belki birbirimizin yaralarını bile sarabilirdik,
bu konuşmanın nereye gittiğini henüz bilmiyorduk,
ama hiç bi şey için kasmadım ben.
kader mi?
ol o zaman işte bu da kaderdi.
derken saatin 4'e geldiğini gördüm.
zamanın nasıl geçtiğini bile anlamamıştım.
ben tam kalkmaya yeltenecektim ki
güneş yerinden kalkarak kızını yatağına zütürmek için uyandırmaya çalıştı kızını.