*
eylül'ün boynundan çok yüreği yanmıştı bu hareketime
-ömer yalvarırım dinle, sakin ol, her şeyi anlatıcam. dedi eylül
-ben sana o şansı 1 defa verdim eylül, o da 5 yılımıza mal oldu. bırak da kalan ömür benim olsun. bırak da kalan ömrüme Güneş doğsun. dedim
-tamam git, kolyeyi ver de öyle git hadi. dedi eylül
-sen buna layik değilsin. dedim
-ömer ver onu. dedi hıçkıra hıçkıra ağlayarak.
o an ben ağlamıyordum, tıpkı ablam öldüğündeki gibi güçlü durmak zorundaydım.
bu sefer güneş ve merye'ye verdiğim sözleri tutabilmek için güçlü durmalıydım.
içimden bi şeyler kopuyordu ama tutuyordum kendimi,
ağlamıyordum.
eylül ikimizin yerine de yapıyordu fazlasıyla zaten bunu.
-ömer boncuğu ver. dedi eylül yüksek sesle.
vermedim
-ömer, boncuk. dedi eylül avazı çıktığı kadar.
vermedim
-ömer boncuğu ver, yalvarırım. dedi
vermedim
-boncuk, ömer ver şu boncuğu. dedi
vermedim
-boncuk, ömer, ömer, boncuk, boncuk, ömer. diye feryat etti eylül.
onu ilk defa bu denli şiddetli ağlarken görmüştüm.
bu kolyenin onun için bu kadar anlamlı olduğunu bilmiyordum.
ama o kolyeyi vermedim.
içimdeki çoğu şeyi o mahallede bırakarak,
arabaya bindim ve içim parçalanarak bastım gaza.
"ömer boncuğu ver, boncuk, ömerrr" diye bağıran eylül'ü son gördüğüm yer dikiz aynası oldu.
o yıllar boyu sevinçle işten gelmesini beklediğim o sokağın köşesinde,
işte orda öldürdüm ömer'i ben.
orda bıraktım tüm sevdalarımı,
orda bıraktım ben bütün dostluklarımı,
orda bıraktım ben bütün anılarımı.
içime akıttım göz yaşlarımı,
o gün 2 güzel yüreğin sorumluluğunu aldım ben,
o 2 güzel yürek güvendiler bana.
ben onların, onlar benim can yoldaşım olacaktı bundan sonra.
eylül'ün de dediği gibi belki de hayırlısı olan üzülmemizdi.
üzülmüştük,
çok üzülmüştük hem de.
benim arabanın torpidosundan aldığım defteri koltuğun üzerine koymuştum.
güneş'in de merve'nin de henüz nereye gittiğimize dair en ufak bi fikri yoktu.
çevre yoluna çıkmıştık ki.
-ömer amca. dedi merve.
-efendim. dedim yüreğim el verdiğince neşeli olmaya çalışarak.
-senin adın boncuk ömer mi? dedi...
-hayır, onu da nerden çıkarttın. dedim
-peki neden o kız senin arkandan "boncuk ömer" diye bağırdı o zaman. dedi...
cevap veremedim.
ve o günden sonra boncuk Ömer'dim artık.
deftere son bir kaç satır daha ekleyerek onu bir zaman sonra eylül'e vermek için sakladım.

ve o gün boncuk Ömer gitti, hikayesi de bitti beyler...