***
kimse bilmiyordu ömer'in nereye gittiğini.
günlerce, gecelerce bekledim.
ömer gelmedi.
yalvardım Allah'ıma, ömer yine gelmedi.
annesinde kalmaya devam ettim uzun bir süre.
ama gelmedi hiç bir haber.
bir süre sonra annesi Tarsus'a dönmek isteyince mecburen istanbul'a annemlerin yanına döndüm.
iş değiştirdim, istanbul'da çalışmaya başladım.
ama haftanın en az 2 günü gittim izmit'e, Şirintepe'ye.
bekledim Ömer'i.
kız başıma sanayiye gittim defalarca, belki cemil oto'ya gelir dedim.
orda bekledim.
ömer yine gelmedi.
aylar geçti aradan.
onun acısı 1 gün bile azalmadı içimde.
hani cemil usta'nın anlattığı 40 mum hikayesi vardı ya,
ben de o da olmadı,
aksine ona olan özlemim arttıkça bir mum daha yandı yüreğimde.
bu acı ölümden de mi beterdi ki?
beklemek.
belki hiç gelmeyeceğini bile bile beklemek,
en sevdiğini beklemek,
yalvararak,
pişman olarak,
gözyaşlarıyla beklemek.
beni eritip bitirendi.
eridim be beyler, yaşanamayacak günlerimizi düşünerek eridim ve bittim.
Şirintepe'ye geldiğim günlerden bir gün, durağa uğradım her zamanki gibi.
-gelmedi yenge. dediler yine.
-sağolun. dedim.
yaşayan bir ölüydüm artık.
etrafımla benle ilgilenen bir sürü erkek vardı.
hiç birinin yüzüne bile bakmadım.
her hafta, 1 hafta bile sektirmeden istisnasız her hafta ömer'in ablasının mezarına gittim.
ablasını ben de çok sevmiştim.
ama bu kadar sık gitme nedenim ömer'i buralardan gönderip onun o çok sevdiği ablasını ziyaret bile edememesine sebep olmamdı.
1 kendi yerime 1 onun yerine gittim hep.
bir insan hiç mi haber alamaz bir insandan.
ben alamadım beyler.
adını bile duyamadım uzun süre kimselerden.
başlarda emrah ve cemil usta kesin biliyordur diye çok baskı yapsam da onların hali de ben gibiydi.
bitiklerdi.
kanatları kırılmıştı ikisinin de.
bilselerdi böyle yaparlar mıydı hiç.
ya da cemil usta dükkanı kapatıp döner miydi hiç emrah'la ve gamze'yle Aydın'a.
onsuz nasıl geçti bilmiyorum ama aradan yıllar geçti.
geçen bu yıllarda aysel sadece işe güce verdi kendini, evlenmedi kimseyle.
gamze ve emrah cemil usta'yla aynı evde yaşadıkları için güyya mahallede adları çıkmasın diye evlendiler.
cemil usta'dan korktukları için cesur olamadılar ve böyle bir yol seçip evlendiler.
cemil usta dükkan'ın devrinden aldığı parayla aydın'da bi oto yıkama açtı.
emrah çalıştırdı orayı, o parayla ev geçindirdi.