küçüğüm daha evimiz 6.katta. kalkıp peşinden ilerliyorum. bakıyorum pencereden aşağıda yok yukarıda yok sağ sol aynı. korku nedir bilmiyorum o zamanlar. dediğim gibi daha çocuğum. ama o günden sonra ne oluyorsa oluyor. kabuslarım artıyor giderek. tekrar eden kabuslar. kaç gece oldu bilmiyorum sırılsıklam uyanıyorum yatakta. halen bile bağırıım geceleri eğer uyursam 3ten 4ten önce. tekrar eden kabuslarım rahat bırakmıyor beni. babam bişeyler yapıyor rahatlıyorum biraz ama babmın olmadığı zamanlarda aynı. babam işi dereği arada bir yalnız bırakır bizi 1 2 ay. bazen daha fazla. sonradan öğreniyorum babamın bir memurdan çok daha fazlası olduğunu. bir gece çığlık atarak uyanıyorum. rüyamda cehennemi görüyorum yada en azından öyle düşündürüyor bana. müdür içerisinde yürüyor alevlerin yanıma geliyor. yanmıyorum ama korkuyorum. bağırarak uyanıyorum...