Bugünletde çeşitli mecralarda incelenmiş düçarlıktır. affınıza sığınarak bir alıntı yapacağım :

" lengüaporetik sancının kurtçukları olan bu iki gereksizin* iki elle bir gibin doğrultulamaması neticesine varan çıkarsamalarıvaroluş özden önce gelir * ve ödev ahlakı nüanslarının nietzscheist bakı karşısında yaşadığı düçarlıktır. 
gerçi nietzscheist perspektifin karşısında acziyete düşmeyecek herhangi bir düşün yumağı haslolmamıştır henüz ama neyse konuya gelelim biz:
postulatsal amor fati tezahürünün gerçelliğine kontrargüman üreten argümantellerin başat fikr'i konumlanışı şöyle der biteviye; iradenin 'özgür' olanı, özgürlüğe evrileni, ancak bir misyon üstlenenidir. 
varoluşçuluklarını bu sığ rah'a hapseden 'düşünür'lerin fuzuli'nin; 

koymadı devrân-i çerh öz hâlime hurrem beni 
şâd iken âlemde çerh etti esîr-i gam beni

beyitinin içeriğindeki biçarelikte sergilenmemeleri namümkündür. zira kendiliğindenlikteki şen'liğin, aheng'i dans edişin, sentorluğun dizginlenmesini ve bir yola sokulmasını istemektedirler. 

' bir felsefecinin en bilinçli düşünmesi içgüdü aracılığıyla gizlice yönlendirilir ve belli kanallara itilir. bütün 
mantığın görünüşteki özerk işleyişinin gerisinde de, değer biçimler, daha açık söylersek, yaşdıbının belli türlerini korumak için fizyolojik gereksinmeler bulunur. örneğin, belirgin olan, belirsiz olandan daha fazla değerli olacaktır, görünüş 'hakikat'ten daha az.
böylesi değer biçmeler, bizim için düzenleyici önlemleri bir yana, yalnızca yüzeyde değer biçmelerden fazla bir şey olmayacak bizim gibi varlıkların kendilerini korumaları için handiyse belli bir tür budalalıktır. ' 

nietzsche

oysa devran-ı çerh'in gam vermemesi için öngörülen 'şeylik' tam da burada apaçık görülmektedir. gelen'le an'da aşkla kucaklaşmak. 

- hele bi dur senle kucaklaşmanın evvelinde üryanlığımı giyindireyim, traş losyonumu süreyim, makyajımı yapayım, kendiliğimi başkalaşımlaştırayım sonra sarılayım.

denirse hakikatin an'daki tezahürü size şöyle diyecektir;

- gerçek ben çıktı annem az evvel.

"