Lütfen okuyun ve biraz ders çıkartın beyler. Bugün para yatırmak için bankamatiğe gittim. Bankamatiğin hemen yanında iki yaşlı adam var, yaşları 70'i geçkin. Biri mendil satıyor, biri önüne dizdiği tesbihleri. Tesbihler bir liradan mendil ise 50 kuruştan satılıyor. Ben ise bankamatikte sıra bekliyorum.

sıra beklediğim süre içerisinde caddeden binlerce insan geçti ama birtanesi bile bırak bir mendil almayı dönüp adamların suratına dahi bakmadı. 15 dakika sonra tam sıra bana geldiği vakit, tesbihçi amca, mendil satan amcaya dönüp;"hacım karnım çok acıktı ben kendime karşıdan ekmek arası birşeyler alcam sen alıcak mısın?" diye sordu. Mendilci amca buruk bir ifadeyle "yok almıycam benim karnım tok" diye cevap verdi. Ben ise izinsiz kulak misafiri oluyorum bu konuşmalara. Karnının aç olduğunu adım gibi biliyorum ama parası yok amk yok işte amk ne yapsın adam. Tesbih satan amca birşey demeden yavaşça kalktı ve gitti. Ben parayı yatırdım ve hemen yanda ki banka oturdum.

Biraz yorgunluğumu gidermek birazda tesbihçi adamın ne yapacağı merakıyla beklemeye başladım. Adamların üstlerinde ki giysiler çok eski beyler. Yüzlerinde ki kırışıklar bu amkmun hayatında ne denli zorluklar çektiklerini kanıtlar nitelikte.

10 dakika sonra tesbihçi adam elinde bir adet poşetle geldi. Poşetin içinden iki tane ekmek arası yiyecek çıktı. Birini alıp mendil satan adam uzattı. Mendil satan adam hem utanarak hemde gözlerinden yaşlar süzülerek aldı o ekmeği. Tesbihçi adam onun omzuna dostça vurarak; "üzülmede utanmada hacım. Bende bilirim açlığı sokakları bizimde kaderimiz böyleymiş naparsın" dedi.

O anı size nasıl anlatayım inanın bilmiyorum. Gözlerim doldu, boğazıma birşeyler düğümlendi sanki. O gördüğüm sahne şuana kadar ne filmlerde ne başka biryerde gördüğüm sahnelerle eşdeğer değildi. Dünyanın en güzel sahnesiydi belkide... Karınlarını güzelce doyurdular ve ellerinde ki mallarını satmaya çalışmaya devam ettiler.

Ben yanlarına gidip tesbihçi adama yüreğinin ne kadar büyük olduğunu ve kendisini görünce bu dünyanın hala yaşanacak biryer olduğunu hatırladığımdan falan bahsettim, onlara biraz yardımda yaptım ama oraya girmiyorum.

asıl soru şu: Sadece o cadde değil dünyanın heryerinde, binlerce takım elbiseli, şık giyimli bey bayan durumu gayet iyi insanlar(!) bir gözlüğe 200 lira verip, kafede bir suya 2 bir kahveye 10 lira verip neden bu insanlara 1 lirayı çok görüyorlar?? Neden amk neden lan? Olum para nedir amk gibmişim parasını Sultan Süleymana kalmayan bu dünya size mi kalacak amk? Beyler size yalvarıyorum asla böyle şeylere kayıtsız kalmayın. Bir lira sizi ne batırır ne zengin eder. Böyle adamlara yardım edin. gibtirin gidin sevgilinizle parkta oturun kafeye gitmeyin ama böyle adamlara yarım edin amk. Bu dünyada ki en büyük mutluluk üzgün bir yüzü güldürmektir unutmayın...

edit: Beyler hepiniz iyi yürekli adamlarsınız bunu şimdi daha iyi anlıyorum. Bazı arkadaşlar güvenemiyoruz falan diyorlar o meseleyi şöyle anlayabilirsiniz? Eğer adam size yalvarıyor lütfen para ver lütfen para ver diyosa inanmayın ona. Ama elindeki ufak imkanlarla birşeyler alıp örneğin mendil alıp onu satıp karnını doyuracak parayı kazanmaya çalıyosa bu adam cidden garibandır. Şunu unutmayın, "şerefli adamlar asla yalvaramazlar"