Hayır dedim. Artık her şeye son vermeliyiz dedim. Bak arkadaşın olabilirim dedim. Dinlemiyordu mk. Kafasını sağa sola oynatıyordu, gözlerini başka yere dikiyordu. Ben susunca, özür dileyeceksin bin. Ben ne diyorsam o. Barışı isteyen ben değilim dedi. Gücüm yoktu mk. Artık bu binle uğraşacak gücüm kalmamıştı. Kimsem yoktu. Ailem uzaktaydı, akrabalarım, eş-dost, arkadaşlarım hepsi memleketimde kalmıştı. Burada yalnızdım mk. Düşünün kimseniz yok ve züt kadar bir iç anadolu şehrinde okul okuyorsunuz. Polise gitsen sana ne yapacak mk? Hocalar desen seni gibine takmayı bırak yanlarına varamazsın lan. Sonra gel ne istiyorsun der azarlar hevesin, isteğin kaçar sıkıntını anlatamazsın mk. Tek çare ülkü ocakları geliyordu. Ülkücü değildim ama fikirleri bana yakındı. Hem bu bini de ülkücülere dövdürüp rahatlayabilirdim ama istemiyordum.