film izlerken aklıma durduk yere petek geldi.
ulan ben ne diye hep kızdan mesaj bekliyordum ki?
erkek kezbanı mıydım ben?
bu sefer ben atmalıydım.
yaşamış olanlarınız vardır beyler.
asosyal ve platonik iseniz, ilk olarak ne yazacağınızı en az 15 dakika düşünürsünüz. çoğu zaman bir bahane ile muhabbet kurmaya çalışırsınız.
ama ben öyle yapmayacaktım. bugüne kadar bu taktiği uygulamıştım. hiçbiri de işe yaramamıştı.
normal insanlar gibi, sade bir "naber?" mesajı yeterli olucak diye düşünüyordum.
"naber?"
pek beklemedim cevap için.
"iyidir bcd sen?"
"iyi bende"
tabii ki de mesajı bu şekilde yollayamazdım.
muhabbet burada biterdi büyük ihtimalle.
üzerine ne ekleyebilirdim ki?
nadiren ince düşünebilen beynim, bu defa bir ayrıntıyı hatırlamıştı.
faust..
kendi hayatını karartan bu adam, belki varlığı ile benim hayatıma peteği sokabilirdi. biraz ironik.
"iyi bende, faust'u bitirdim şimdi de seninle bir kritiğini yapalım dedim:)"
bence başarılı bir girişti bu.
"ya bcd şuan önemli bir işim vardı ama, sonra yapsak?"
neden bilmiyorum, üzülmüştüm.
"tabi ya önemli değil"
"tamam o zaman yarın konuşuruz."
"tamam"
filmi bitirip uyudum.
kalktım, dershaneye hazırlandım.
petek dershanede yoktu, bir sıra bulup oturdum kendime.
ardından geldi, önümdeki sıraya oturdu.
"ee beğendin mi bari?"
"beğendim beğendim." diyerek kitapla ilgili detaylara girdik biraz. spoile rolmaısn diye vermiyorum orları. böyle de düşünceli bir binim.
dershane çıkışında petekle beraber gidiyorduk.
o sırada petek bir kısığa saparak iki dakikaya geleceğini söyledi.
ben ne olduğunu anlamadan kafamda bir darbe hissettim. uyandığımda zütüm çok acıy..
hehehe.
iki dakikaya geleceğini söyledi. bekledim falan.
esktra bir şey yok yine. bu kısımlar monoton biraz beyler farkındayım ama bir köprü niteliğindeler. anlatmazsam olmaz yani.
zuhal ablayla da aynı samimiyette devam ettik.
ama ayıplıyordum.
ulan huur, bir sor ihtiyacın var mı bir şeye diye.
kaç gündür bin gibiyim evde.
o kadar ders çalıştırıyoruz.
siz belki şuan farketmiş olabilirsiniz ama bu bir ayıplamadan ziyade bastırılmış arzuları gerçekleştirme çabasıydı.
artık haftalar geçmiş, sınavlar bitmiş. çok atladım dimi dıbına koyim? ama sıkıcaktı oraları. hep aynı tempoda devam etti bilin.
bir gün beyler, kafama nerden girdiyse girdi.
peteğe açılıcaktım.
petek ile arkadaşlık yapmaktan sıkılmıştım artık.
yapım böyleydi. aceleciydim.
bu fikir aklıma girdikten tam bir hafta sonra beyler.
bir hafta sonra, yüzyüze zütüm yemediği için telefonu elime alarak mesajı yazmaya başladım.