Bende dedemi 3 yıl önce kaybettim maalesef. Ama ben dedemi severdim o da beni severdi. Felçliydi çocukluğumun çoğunu yinede felçli olmasına rağmen onunla oyun oynayarak sohbet ederek geçirdim. Zamanında onu daha çok ziyaret etmedim diye pişmanım. Ama onunla son vedalaşmamı unutamıyorum hala hatırlayınca ağlarım. Dedem ölmeden önceki gece onlarda yemeğe kalmıştık sonra giderken dedeme uzun uzun bakıp sıkıca sarıldım. Sonra giderken tekrar sarılmıştım ve dedem ilk kez derinden bir sesle kendine iyi bak olur mu yavrum demişti... O gece saat 12 gibi dedemin ölüm haberi geldi o an ki halimide unutamam saatlerce ağlamıştım. Annem şoktaydı zaten öldüğüne falanda inanamıyordu... Hayat çok kötü be. Sevdiklerimizi elimizden alınca bi anlamı kalmıyor, hem böyle hemde sövünce günaha giriyoruz. Ama şimdi hak mı bu bize? Yaşamaktanda kötü olaylardanda bıktım. Artık kıyamet kopmalı bence.