eridi gitti lan. bittim artık. gücüm kalmadı kendimi 70 yaşında hissediyorum yolda yürürken bile bacaklarım ağrıyor. kafamı bir türlü düşüncelerden arındıramıyorum. ne zaman aha olacak düzeldim diyip bir yola yönelsem bütün kapılar kapandı. gece gündüz isyan ettim. evde de huzur bırakmadım cenaze evine döndü. kimsem yok lan bu kodumun hayatında. bazen karşıma aylar yıllar sonra güzel şeyler çıktı. hepsini hemen dalga geçer gibi elimden aldı hayat. benim elimden de gelen bu amk ben de insanım gücüm buna yetiyor. ne olur elimden tutsan allahım? yardım etsen düzelmiyor lan işte. gram inancım da kalmadı mutlu olacağıma. mütevazi şeyler istedim. gözüm bir şeyde yoktu. sıradan insanlar gibi hayat yaşamak istedim. 2-3 arkadaşın olur bir işin gücün olur onla uğraşırsın, haftasonları şuraya buraya gider ömürü tüketirsin. sıradan hayat budur. ben sadece bunu istedim amk. fazlasını değil. ama hiç imkanım olmadı. olmuyor. kafamı rahatlatamadım yıllardır. yaşayan bilir, mutsuzluk insanı zamanla fiziksel olarakta yorar, elinde ayağında can kalmaz. düz yolda yürüyünce bile yorulursun. geceleri de uyuyamıyorum sıkıntıdan bari uyuyabilsem zaman geçse en azından bir kaç saat kafam rahatlasa. tek çocuk olduğum için abim biraderimde yok lan. ben öldüm gittim lan yaşarken. allah bana bu hayatı layık görmüş. ben de mücadeleyi bıraktım. artık isyan da etmiyorum. artık hiç bir şey yapmıyorum.