Danışma 08:50

Nasıl yani bulunmadımı hiçbir yerdemi yok benim için çok önemliydiler. Beyefendi sakin olun şimdi eşyalarınızı anons geçiceğim nerde kaybettiniğizi hatırlıyormusunuz.300 diyebildim fısıldayarak. Beyefendi bizle kafamı buluyorsunuz o oda tam 2 yıldır kapalı ne kimse girebilir nede çıkabilir. Kafam allak bullak olmuştu. Bari anons geçin hanımefendi bende anlayamadım durumu dedim. Bunlar olurken sedye üzerinde öldüğünü anladığım (çünkü sarıp sarmalamıilar beyazlara) bir erkek bedeni dışarıdaki cenaze arabası zütürülüyordu. Birden sargıların içinden bir melodi duydum. Evet bu benim telefonunun melodisi. Sedyeyi taşıyan hastane görevlileri sersemlemişcesine durdu.Çıldırıcak gibi oldum. Hemen bu benim telefonumun sesi noluyor siz napıyorsunuz sargıyı açın içinde eşyalarım var dedim. Hemen yan taraftaki boş hastane odasına girdik. Görevliler cesedi açtı. Telefonum cüzdanım bir başka ses kayıt cihazı ve fatihin saatinin kadranı vardı. Eşyalarımı aldım. Cesede bakmaya çalıştım.Ama yanmış adeta tanınmaz hale gelmişti. Hastanede çalışanları polise haber vermiş bu ilginç olayı onlara anlatmıştı.Bir iki kayıt cart curtdan sonra kahvaltı yapmak için bir taksi çağırıp eve gittim.