Bu sabah yasadigim bi olay. Eve geldim, kahvemi koydum, yetmedi bi daha,bi daha. Simdi de size yaziyorum.
Kucuk kizimin cani, tatli cekmis bu sabah. Oyle uyandirdi beni kucuk agziyla ope ope. Hayir demek ne mumkun o bukle bukle sari saclara, yemyesil şaşkın gozlere. Peki dedim. Evimiz begibtasta, hava hayli sicak oldugundan yakinlardan bir sey alayim gecistireyim diye dusundum, ama ille de istiklale gidelim anne, kirmizi tramvaya (daha dogrusu tırmızi trambaya) bakalim diye tutturdu. Eh kiracak degilim hayattaki tek degerli varligimi. Ciktik evden