Nobetten çıktım tramvayla evime gidiyorum dııt dıt sesi geldi kapı açıldı içeri giren o malum teyze ve elçileri içeri girdi hemen yanımdaki sessiz saf genci gözüne kestirmiş olacakki avına yaklaşan aslan gibi sessizce sokuldu oğlum hadi bize yer ver oturalım dedi tabi çocuk bişey diyemeden kalktı yanındaki saz arkadaşları da ondan cesaret almış olacakki beni bi suzmesi yetti içimden naralar ata ata teslim ettim koltuğu lan o kalabalıkta hemen yer buldular bu kadar yüzsüzlük olur mu oluyomuş söve söve gittim