Yaklaşık 1 sene önce annemi beyninde oluşan bir kist sebebiyle kaybettik. Doktor zaten zorlu bir ameliyat olacağını, tümörün beyinde muhtelif bölgelere sirayet ettiğini sözylemişti, herşeye hazır olun demişti. Maalesef annem ameliyat masasından kalkamadı.

Bu olay babam için de benim için de katlanması güç bir travmaydı. Zorlu bir sürecin bizi beklediğinin farkındaydık.

Babam 22 yaşındaki biricik oğluna üvey anne getirmek yerine bana annelik yaptı. Çünkü üvey anne bana zarar verebilirdi, bu riski göze alamazdı. Yeri geldi bana masal okudu, yeri geldi rahmetli annemin kıyafetlerini giyip bana gözlemeler yaptı, göğsünde uyuttu.

Ben de bu koca yürekli adama karşı bir takım sorumluluklarım olduğunu anladım. Geceleri yanına uzandım, saçlarını okşadım, gözyaşları içinde birbirimize sarıldık. Bazı geceler arkama değdirmesine hiç ses çıkarmadım. O da bir erkekti sonuçta.

Yaklaşık bir senedir fecaat dolu yaşamımızı bu şekilde teskin ediyoruz. Ama yine de mutluyuz. Ben babamı çok seviyorum.