ulan son cümleni okudum içim ürperdi resmen. ilkokul 3-4 okulla ev arası rahat 5 kilometre var her sabah evden çıkar önce 1 km uzakta halkekmek bayisine gider ekmek alırdım 5 kuruştu lan çok değil bakkaldakiyle arasında ya 5 ya 10 kuruş vardı onun için o yolu yürür ekmeği alır eve döner çantayı alır bu seferde okula yürürdüm o yol ufacık ayaklarımla sırtımdaki çantayla bitmek bilmezdi amk okul servisleri vızır vızır geçerdi yanımdan bak yazarken hatırladım ankarada yaşıyorum ben egonun şu tekli biletleri vardı kuzen 1 tane vermişti al bunu okula giderken otobüse binersin diye ulan o bileti bugün hava iyi yürürüm ya bugün daha aydınlık belki bigün geç kalırım o zaman binerim bilmem ne diye kullanmadım sakladım durdum bi sabah babam işe gidecekken biletim yokmuş dedi çıkardım ona verdim güldü olum bu nerden geldi geçmezki artık bu eskimiş diyince dank etti kafama 2 sene saklamışım lan o bileti onun o yırtık cüzdanımda olduğunu bilmek bile yetmiş bana. işte bu yüzden dediğin içimi ürpertti kardo bizi yokluk adam etmiş