Ben şu dönemde yaşamaktan büyük hicap duyuyorum. Hiç bir zaman Türk'lüğümden , tarihimden , ceddimden , Ata'mdan ve Atalar'ımdan yana kuşkum ve utancım olmadı. Bilakis her zaman gurur duydum. Ben geçmişi uçsuz bucaksız , sonsuz duraksız bir neslin mensubuyum. isteyen kabul etsin isteyen ise inkâr ;
çağ değiştiren de biz idik , kıçını silemeyen avrupalının titrediği 'tanrının kırbacı' da biz idik , şimdiki soysuz israiloğullarının soykırımdan kaçan dedelerine kucak açan da biz idik. Yeri geldi barbar dediler amma öyle ya da böyle şerefimizle var olduk , şimdi de buradayız. Peki ya siz kimdiniz ???

Şimdi neden mi hicap duyuyorum. Çünkü artık biz bizlikten çıktık , tanınmayacak hale geldik. Özümüzü yitirdik. Bey tavırlı , selim aklı , ölüm bakışlı , haklı hukuklu başlarımız önderlerimiz yok artık. Bırak düşmana uykusuz geceler yaşatmayı , kendi evladımızı kollayamaz olduk. 'Çılgın Türkler' kitap ismi olarak kaldı.
Utanıyorum çünkü sırtına bebesini bağlayıp kağnısına bomba yükleyen fedakar anaların değil , klavyesinin başında şehit olan kutsal bedenleri kullanıp prim yapan yarıçıplak aşiftelerin devrinde yaşıyorum.
Yazıklar olsun çünkü bir subay için Menemen'i yaktıran Koca adam'ın değil , 2 günde 30 vatan evladı gidince 'normal sayılan , alışılmış alıştırılmış bir köhnelik' devrinde yaşıyorum.
Ben söylemekten sıkılıyorum fakat yöneticiler devlet adamları hala halkın yüzüne pişkin pişkin bakabiliyorlar fakat onlarca ırkı , devleti bir arada tutan yöneten hakçıların değil , köhneleşmiş , arsızlaşmış sahtekarların , it sürüleriyle baş etmeyen hainlerin devrinde yaşıyorum.
Haklar helal olmasın çünkü en ufak hatada , yanlışta cezasını kendi veren vicdan sahiplerinin değil , katlanılamaz acılardan sonra hep aynı üç maymunu oynayan koltuk aşıklarının devrindeyim.
Malesef ki , bögede görev yapan özel harekatçılara 'hepinizin anası' olduğunu söyleyen Tansu Çiller'in değil , ortada adam diye dolaşanların devrindeyim.