ne manalı
iki içine işleyen zaman
cezbediniz seviniz parlayınız durmadan
kolları kopmuş askerin
tuhaf yitik hayatların
en kalabalık yerlerde büyüyorsa kimsesizliğin
neydi çekip kendine beni bağlayan
konacak yer arayan
aklına geldikçe güldüğün
yalnız kendini düsünmekten
biriken
elimdi demin
dolasir durmadan uzayda içerilen zaman
ey önünden geçen
namertleri hep yaktın
zaman kar fırtınalarının
ama düşersen
ve unutulmuş koyları o denizlerin
açan evin
leke yalnızlık denilen şimdi ne varsa anahtar deliğinden sızan
lalelerdensümbüllerden
isyana kesmedikçe kederin
altmış yıl yaş ayıp bin yıl düşünen
dünyadaki bütün
ay ışığının
mahkemelerde tanıklığı kabul edilmeyen