Ben Mahmutumu kara kara düşünürken hiç beklemediğim bir anda karşımda Mahmutcuğumu gördüm lakin kolunda bir yabancı vardı..
Yabancının bir de amı vardı inanır mısınız dünyam başıma yıkılmıştı.
Bizim o trencilik oyunlarımızı nasıl olur da unuturdu unutmakla kalmayıp başka bir deliğe girerdi içinde tak çıkmayan delikler bize yasaktı oysaki..

Neyse bozuntuya vermek istemedim çünkü onun mutluluğu benim için herşeyden önce gelirdi o kaytan bıyıklarının altındaki sakladığı minik gülümsemesini görebilmek için herkese domalabilirdim..

Yürümeye devam ettim hiç bir şey olmamış gibi ama kafamda deli sorular..