Filmi o şekilde izledim. Yaklaşık 20 dakika boyunca o kural saçlarının muhteşem kokusunu içime çektim . Başka bir şehirde başka şartlar altında başka bir ortamda tanışmış olsaydık durumumuz ne olurdu acaba diye düşünmeden edemedim. Evet belki samimiydik evet kesinlikle aklımda bir intikam fikri vardı. Ve evet itiraf ediyorum Zeynep'i kullanarak Melis'ten intikam almak için yanıp tutuşuyordum ama bunu kendime bile itiraf edecek kadar kendime güvenmiyordum. Zeynep bir arkadaş olarak kalmalıydı. Yakın bir arkadaş. Bu nedenle samimiyetimizi korumalıydım. Bunları düşünürken aklımda delice bir fikir belirdi. Acaba bu kız hiç bir çıkarı olmamasına rağmen neden benimle bu kadar ilgileniyor? Yoksa cidden benden hoşlanıyor mu? Ama ne farkederdi ki... Onun ne kadar iyi bir insan olduğunu anlamış olsam da bana bu şekilde yaklaşmasına izin veremem. Henüz değil... Beynim bu şekilde karmaşık düşüncelerle boğuşurken yorulmuş olmalı ki sızmışım.
Uyandığımda karşımda burnunu çekip duran kıza baktım. Artık uyumadığmı farkedince gülümsedi. O yaşlı gözlerle gülümserken o kadar tatlıydı ki... Dönüp perdeye bakarak ağlamaya devam etti. Merakıma yenik düşüp ben de o tarafa baktığım zaman gördüklerim şaşırtıcıdı.
Hiç bir şey...
Evet perde boştu. Film bitmiş, yazılar bile geçmişti ve yanımda güzel bir kız görünürde herhangi bir sebep olmamasına rağmen göz yaşlarına boğulmustu. Sessizce ağlıyordu.
Biraz sakinleşmesini bekleyip dışarı çıktık. Zeynep'i metroya bırakıp yurda yol aldım.
Kapıdan içeri adımını attığımda gözlerim Ezgi'yi aradı. Televizyonum önündeki üçlü koltuğukta değildi. Bahçeye çıktım ve oda arkadaşımı yanındaki henüz tanımadığın iki kişiye selam verip bir sigara yaktım. Henüz bitirmemiştim ki omzumda zarif bir el hissettim. Arkamı döndüğüm zaman kızarmış bir çift Renkli gözle karşılaştım.