yazıklar olsun bu ülkenin insanlarına. benim havlama nöbetlerim oluyor, sülalecek havlarız biz. annem babam kardeşlerim, hepimiz toplanır balkonda havlarız. bir kaç kere mahalleden uyarı aldık, defalarca şikayet edildik, ev sahibi evden kovdu, her zaman her yerde dışlandık. ben arada sınavlarda havlar, sınavlarım iptal edilirdi, nerede bir köpek görsem köpeğin karşısına geçer onunla birlikte havlarım. tamamen zevk meselesi.

bugün otobüste giderken birden havlama ihtiyacı duydum. yanımda oldukça güzel bir hatun vardı. ama ben onu bile dinlemedim. birden boğuk bir sesle hav hav hov hov demeye başladım. herkes dönüp bana baktı, yanımdaki hatun uzaklaştı, herkes gülmeye başladı. ama ben her şeye rağmen havladım. hav hav hov hov diyerek otobüste hem dans ediyor hem de büyük bir şevkle havlıyordum. lakin otobüs şoförü enseme bir tokat şaplatıp hoşşşşt diyesiye kadar. döve döve indirdi beni...

peki bu insanlığa sığar mı ?