nasıl da koydu, nasıl da içimi yaktı. aşıktım deliler gibi, o kadar güzel bir yaratıktı ki o... evet aşıktım, onun için yanıp tutuşuyordum, sürekli hayal kuruyordum. mutluydum hem de çok mutluydum, lakin o güne kadar...

tenefüs zili çalmıştı... hoşlanacağım kızın yanına gidip ona teklif edecektim, mutluydum lan acayip mutluydum, kalbim küt küt atıyordu. elimde güllerle okulun arkasına gittim... ahhh gitmez olaydım... aşık olduğum deliler gibi sevdiğim kızı, okulun gibici bini tunahan ila gördüm. bu tunahan çok bin, çok yakışıklı bir çocuktu. tuttuğu kızı kavrar düz giberdi... yanında aşık olduğum varlığı gördüm. birbirlerinin elini tutuyorlardı. o an öldüm, bittim vuruldum, yandım. gözlerimden yaşlar aktı, boğazım düğümlendi. keşke bu kadarla bitseydi, tunahan aşık olduğum varlığa şu iğrenç sözleri söylüyordu : ya aşkitom bak gidelim bize, ne olur sevişiriz film izleriz, valla bişi olmaz kimse de görmez evde kimse yok !

aşık olduğum huur da tamam ama ileri gitmek yok. demez mi !!! beynimden vurulmuşa döndüm. çantamı pılımı pırtımı toplayıp kanter içinde eve attım kendimi. ağladım ağladım ağladım ! yastığı dişledim, kendime tokatlar attım, ölüyordum...

derken aradan yıllar geçti... şimdi bakıyorum da o deliler gibi aşık olduğum kıza... değmezmiş, değmezmiş... tunahan yine am üstüne turna oynamaya devam ediyor. bir zamanlar aşık olduğum kız ise yeni birini olmuş, nişanlanacaklarmış... bak gene duygulandım. ne acı kaldı ne hüzün... ama izi hala yüreğimde lan !