eroldan intikam şarttı. uzun uzun düşündüm. sonunda bir yol bulmuştum. geceyi bekledim kimsenin görmemesi lazımdı. gece 11 gibi evde kağıt kalem arıyordum. kalemliğimde adam akıllı kalem yoktu. hiç biri yazmıyordu. uçlu kalemlerin ucu yoktu. tahta kalemlerinin ucu yoktu kalem traşım yoktu.bir yerden keçeli kalem buldum. eskiden kalma el yazı defterimden 1 parça koparıp el yazımla "mahellenin en büyük huur cocugu erol annenin sütyeni bizde kalmış" yazmaya calıstım.ilk yazışımda hiçbirşey okunmuyordu keçeli kalemin boyası fazla geliyordu bazı harfler okunmuyordu.bir kaç denemeden sonra doğru düzgün yazabildim. ablamın sütyenini alıp gittim arsaya yakın bi elektrik direğine bağladım kağıdıda yapıştırdım. içimde korku vardı erol beni döverse diye. harun abi var o beni korur diye kendimi yatıştırdım. ertesi gün arsaya gittiğimde 8 9 kadar çocuk ablamın sütyenini almış halay çekiyorlardı.bir süre onları uzaktan izleyip zevk aldım erol rezil olmuştu. yarım saat izleyip eve doğru yol attım. evin olduğu sokağa girdiğimde erol ve abisini gördüm. abisi olduğunu tanımıyordum.bu o gel abi diyerek koşmaya başladı erol. altıma sıçacak gibi oldum. kaçamazdım.erol yanım gelip"huur çocugu senin dıbına korum" diyip saldırmaya başladı. erol gerçekten cılızdı ama yinede dayak yiyordum. abisi izliyordu çünkü 20 yaşından büyüktü dalmıyordu bana. erolu yere yatırmaya calısıyodum ama durmadan suratıma yumruk atıyordu. abisi yeter yeter diye ayırdı. erol"ablan huur sen huur çocugusun" diye bağırıyordu. tüm mahalle bizi izliyordu. abisi erola " la bu huur şeymanın kardeşimi" dedi. evet abi dedi. giderlerken abisi bak ablanı gibtim senide giberim yaşın küçük diye ellemedim bir daha anamız hakkında birşeyler yazma giberim senide diyip gittiler. ablamın huur olduğunu biliyordum ama kabul etmek istemiyordum.bu laflar sonrasında kabullenmiştim. bahçedeki çeşmeden elimi yüzümü yıkayıp sandalyeye oturdum ağlamam bitti kendime geldim biraz eve girdim.