ayak tabanlarım hendek içinde yere değer değmez öyle yüksek ve tiz bir çığlık duydum ki... !!!
hendeğe tam başladığı yerden, gidiş yönüne bakarak atlamıştım.
yere değdiğimde hafif eğilmiş şekilde dosdoğru tünel istikametine bakıyordum ve değer değmez tam karşımdan tünelin ötesinden bir şey çığlık atmıştı. böyle "civiiiiyyyyk" diye 1 saniyelik birşey, tiz ve hırıltılı... yüzüm çığlığın geldiği yöne doğru bakar vaziyette penaltı bekleyen kaleci pozisyonunda öylece kaldım.
tüfeğim sırtımda çapraz asılı vaziyetteydi. hendeğe atlamadan önce takmıştım.
tüfek müfek düşünemedim zaten, bir kaç saniyelik afallama ve sıçıklama süresinden sonra can havliyle arkamı dönüp atladığım yere tırmanmaya başladım.

dün korkudan giremediğim yer, gözüme en güvenli sığınak gibi göründü. en azından sırtımı duvara yaslayarak iki cepheyi karşıma alarak yüz yüze savunacak şekilde kendimi garantiye alabilirdim.
içeri girdim, tüfeği çıkardım, sırtımı duvara dayadım, yorgan altına saklanan çocuklar gibi iki kabanı üstüme atarak ayaklarımı içine çektim. emniyeti açtım. mermi ağızda bekliyorum a.q.

yine mevzide gözetleme cephesine ve giriş kısmına bakarak çaprazlama oturuyordum. 1 saat kadar soluksuz böyle geçti. ve o pis yağmur tekrar başladı.

önce sadece çiseliyordu fakat sonra gitgide hızlandı. artık dışarıdan gelen hiç bir sesi duymuyordum.
üstü toprak çatıya vuran tok bir hışırtıyla uğuldayan yağmur damlaları, gözetleme tarafındaki kum torbalarından süzülüp yere şıpırdaya şıpırdaya akan sudan başka hiç bir ses yoktu ki!!!

"güp"

yine yerden ve kıçımın altından...

hem korkuyordum hem olmaz böyle şey diye düşünüp avunmaya çalışıyordum.

bağırdım...

"noluyo lan burda" ve yere vurdum... üç kere tüm gücümle... "pot, pot, pot"

ve karşılık geldi...

"göööp, göööp, göööp"