ardıma bakmadan mevzi odasına doğru koşmaya başladım... ve çıkar çıkmaz içeriden yine o çığlık!!!

""civiiiiyyyyk""

mevzi odası, tim komutanın içeride keyif yaptığı, sobalı, çay demlenen, radyosu, telsizi olan, yine toprak altında gibimsonik bir yer. tabi unutmadan, duvarda atatürk ve türk bayrağı asılı...

kapıyı çalmadan bodoslama daldım içeri...

dedim "ben gidiyorum, giberim yapacağınız askerliği"...

öhömm, nah dedim..!!!

dedim ki; "komutanım bir konu arz edebilir miyim?"

"oğlum" dedi, "dön bakayım topukların kıçına vurmuş mu?"

artık bildiğinden emin olarak, "komutanım" dedim, "bildiğin gibi değil, durum çok ciddi, ben de karşılık verdim ve cevap verdi."

"yalnız değilsin" dedi, "bir daha ki sefere buraya gelme, düdüğün var ya, onu öttür, hepimiz orada ne olduğunu biliyoruz, aslında bilmiyoruz ama biliyoruz işte"

"nasıl" dedim, "yetişemezseniz ne olc... " cümlemi tamamlamadan,

"görev yerine lan" diye bağırdı.

tüm gece, emzik gibi düdük ağzımda gezdim durdum, nefes alırken fıyk fıyk ediyordu. hiç öttürmedim.
öten tek şey korkudan vızık vızık eden kıçımdı...

bir hafta böyle geçti!!!