ielts sonucum mesaj olarak gelmişti telefona. nasıl oldu bilmesem de 6 almıştım. sevinemedim amk, yine sevinemedim , ya vize çıkmazsa bu emekler yine tak olacaktı. önceden tecrübem vardı , verdiğin emeklerin karşılığı sadece tek bir hamlede çöp olabilirdi. bu kez sevinmeyecektim sonunu görmeden. kendime bir çay koyup peynirli poğaçamı yemeye başladım balkonda. artık tek sorun vize başvurusunun kabulüydü. ben elimden geleni yapmıştım ve artık kötü hissetmiyordum. kaderime razı oluyordum galiba , hafifledim bir anda. askerlik ne kadar kötü olabilirdi ki hem? herkes gidiyordu paşa paşa. bende giderdim , sayılı gün çabuk geçerdi. vize çıkmama ihtimaline kendimi hazırlamam lazımdı yoksa olası bir redde ne yapacağım konusunda fikrim yoktu. ' vize başvurunu yaptık kardeşim , 2 haftaya açıklanır , hayırlı olsun' ' sağol abi'. son 2 haftaydı artık. yine bekleyecektim , bu kez hüsran olmamalıydı. son çaremdi. yeni bir başlangıcı hakediyordum , hala daha kendime inancım vardı. 2 hafta nasıl geçecekti şimdi? ya vize sonucunu kontrol ederken ki heyecan? gelmesin o 2 hafta. böyle daha iyiyim.