O gün boyunca içimde çok acayip bir ağırlık oluştu. Hiç enerjim yoktu aya kalktığımda bayılacak gibi oluyordum. iştahsızdım midem bulanmıyordu. Sürekli yatma ve uyuma isteği vardı. Evden dışarı adımımı atamadım. O gün ikindi saatinde cami de mevlit vardı. Babam mecbur gidecekti çünkü o okuyordu camide olan mevlitleri. Dedemde vakit namazlarını babamla cami de kıldığı için ikindiye gitmese olmazdı. ikindiden sonra camiden çıkmadan da peşine mevlit okunacağı için mecburen cami de kalacaktı. Ananem annem ve ben evde kaldık. Bende o zaman biraz uyuyayım diye yattım.
Rüyamda caminin önündeydim akşamdı karanlıktı, Caminin capsini de attım görmüşsünüzdür mezarlık hemen yanında… Tam caminin oradayken beton cami avlusunda önümde tahtadan bir kapı vardı. Sadece kapı vardı ama yanları açık o şekilde orta yerde duran bir kapı.. Bende kapının arkasındaydım ve diğer taraftan kapı çalıyordu. Benim kapıyı açmamı istiyordu. Sol taraftan vuran ışık kapı arkasındaki mahluğun uzunca gölgesini gösteriyordu. Kapıyı tekrar çaldı. Bakmak istemedim , ben gri çekilecekken o anda kafasını yandan uzatıp bana baktı kı .
Kocaman iki tane içi derin karanlık gözleri vardı. Kendini yandan tamamen çıkardı.. Vücudu yara bere içinde sivri dişleri vardı ve bana çok korkunç bir bakış attı. Yüzü çok sinirli, bana kolunu uzattı. O vücüduna göre kolları o kadar cılızdı ki o vücüda göre o kollar çok tuhaftı. Bana doğru bir adım daha attı o an uyandım.
Uyandığımda hava kararmıştı. Annem ve ananem etrafta yoktu kafamı çevirmemle pencerenin önünde evin içinde duran, daha önce ben yatak odasında uyandığım zamanki şerliler aynı pozisyonda duruyorlardı. Bana doğru baktılar. Yatakta doğruldum. Bu sefer korkmuyordum, gerçekten korkmuyordum. Ben size ne yaptım dedim. iletişim kurmak istedim ve bilincim tamamen açıktı. Hiç kıpırdamadan oldukları yerde duruyorlardı. Ben tekrardan ben size ne yaptım beni bırakın dedim. Yine hiç hareket etmediler. Bu sefer gerildim o duruşlarından, yerden başlarını bile kaldırıp bana bakmadılar. Bir anda arkalarını dönüp gittiler…. Yok oldular… Kayboldular…