-Hala istiyor musun?

+Emin değilim.

-Bence eminsin.

+Evet girmek istemiyorum.

-Ama çıkış yok bunu bilmeliydin. 3 gün sonra buradan alınacaksın. dediler ve gittiler

Aradan 2 gün geçti...

ingilizce hocasının kapısını çaldım. Kapıyı açtı. Hızlı bir şekilde beni içeri aldı.

-Neden buraya geldin?

+Hocam girmek istemiyorum bana yardım etmelisiniz.

-Böyle bir seçeneğin yok.

+Lütfen bana yardım edin bu olanları kimseye anlatmam.

-Senin burada olduğunu biliyorlar.

+Biliyorum ama bir çare olmalı.

-Bir çare yok. Kendini avutmalısın. Hayat bir düştür.

Hayat bir düştür. Değildi işte. Ben bitiyordum. Olsa olsa kabustu bu. Asosyal ve sefalete özlem duyulur mu? Yine de bu sözler sanki tanıdık gibi geliyordu ama ilk kez duyduğuma emindim.