ne zaman yeni insanlar tanıyacağım, ne zaman keşfedeceğim şu dıbına kodumun dünyasını... bilmiyorum. ve korkuyorum, hep böyle tek tabanca yaşamaktan ve yaşlanmaktan. yeniden doğmak için bir kıvılcım bekliyorum sanki. bu konuda da oldukça umutsuzum. yok ki bir çıkar yolu, şu gibik gençliği kurtarmanın ya da geri getirmenin... iş bir yandan, çevre bir yandan; sanki gözlerimin önünde eriyor zaman...

en çok koyan da, her şeyi bildiğin halde hiç birini gerçekleştiremeyeceğinin farkında olmak... evet evet, asıl sorun buydu aslında; her şeyin farkında olmak, hem de fazlasıyla. yaşama arzusunu yok edecek kadar. düşlediğin hayatı yaşayamamak. kendini saçma sapan bir meslekte harcamak, yok etmek. acı çekmek.

22 yaşında bedene, 80 yaşında ruha sahip, ölümün soğukluğunu ensesinde hisseden bir avareyim sanki.

mağarasından çıkmayan, güneşe bakamayan bir münzevi misali.

yapayalnız.