normal dediğim aslında herkes kendince normal belki standart diyebiliriz. nedir iyi bir iştir, eştir, güzel bir maaştır, düzenli bir hayattır.

bunların hepsine sahiptim ancak hayallerim için hepsini bıraktım bir anda, oldukça da ani oldu bırakışım öyle kendimi garantiye alayım sonra peşinden koşayım değil, bir ışık gördüm ve elimdeki her şeyi bırakıp koşmaya başladım.

şu an 2 ay öncesine göre kıyaslarsak çok daha taktan bir durumdayım. her şey hepsi zütüme girmiş vaziyette. tabii ki nedendir bilinmez içimden bir şeyler hâlâ her şeyi düzene sokup hayalimi gerçekleştirebileceğimi söylüyor bu sadece "inşallah" değil aslında gerçekten bunları yapabilecek birikimim var. ancak yapabilecek miyim bilmiyorum çünkü şu ana kadar geçen süre içinde yapamadım.

fakat her şey bir kenara bir gün biri gelse ve beni birkaç ay öncesindeki hayatıma geri zütürmeyi teklif etse terlikle kovalarım. ya bunu başaracağım ya da bu uğurda öleceğim. bu çok net.

başka türlü bir hayatı istemiyorum, denedim çünkü istemediğime ikna oldum.