*Bilmiyorum anne, benim biraz daha zamana ihtiyacım var, şuan korkuyorum tekrardan sevmeye, güvenmeye. dedim.
Yok deyip kestirip atmadığım için, sevinmişti Annem. Annemi uğurladım otobüsü kalkana kadar bekledim peronda, daha sonra arabaya bindim biraz huzuru bulacağım, sessiz sakin bir yere gitmem gerektiğine karar verdim.
Otogarda insanlar biraz tuhaf bakıyordu, onlarda haklıydı iki bileği sargı bezi ile sarılan birisi olsaydı bende bakardım.
Aldırış etmedim, şehri kuşbakışı ağaçların kuşların cıvıltısı olan bir yere geldim.15-20 dakika sonra.
Annemin söyledikleri aklıma geldi, onları bir an önce unutmam gerekiyordu.
Nihal benim sevgilim değil arkadaşımdı.
Nihali de çağırsam mı diye bir an düşündüm, gelirdi ama işinden geri kalamasın diye çağırmaktan vazgeçtim.
Mesaj bölümüne girdim
“Bu akşam bana çay ısmarlar mısın?” dedim.
2 dakika sonra cevap geldi.
• Odunlukta üstüne yok biliyorsun demi Mert. Gülücük, gülücük. Dedi
• Sorumun hala cevabını alamadım, Nihal yazdım
• Tamam, kaçta nerde istiyorsan, mesaj at dedi.
• Her zamanki yerde, sahil kenarında ki cafede dedim.
• Ok. Yazmış göndermiş.