Esma ile ilk tanıştığımız sıralar ikimizde işsizdik.
Benden önce iş bulmayı başarmıştı Esma.
Benim başvurularıma olumlu cevaplar gelmiyordu. Sıkıntıdaydım o zamanlar.
işsizlikten dolayı içime gömülmüştüm. Ayrıca sessizleşmiştim.
ikimizin işsiz olduğu sıralarda hemen hemen her günümüz beraber geçerdi.
Esma işe başladıktan sonra ister istemez eskisi kadar sık buluşamıyorduk.
Ve ben onu özlüyordum.
Esma benim ilk aşkımdı.
ilk kez kalbimin onun hayatıma girmesi ile farklı attığını hissettim.
Hayatı yaşamayı doya doya onunla tattım.
Tamam, ondan öncede yaşıyordum ama Esma ile bir başka yaşamaya başladım.
Esma ile onun boş günü olduğu zamanlar buluştuğumuz da hep işinden bahsederdi.
Bende onu heyecan ile dinlerdim.
Fakat sonraları ister istemez buluşmalarımız seyreldi.
Mesela hafta da 1 kere buluşuyorsak bu süre 2 haftaya çıktı.
Bu buluşmalarda ise önceden heyecan ile anlattığı işini hiç açmaz bile oldu.
Ben sorardım “iyi çalışıyoruz işte” olurdu cevabı.
Belki bunu benim işsiz olduğum için yapıyordu.
Benim kalbim kırılmasın diye yapıyordu.
Ama benim kalbim kırılmazdı tabi o anlatırken memnun bile oluyordum.
Cafeye falan gittiğimiz de hesabı o ödemeye çalışırdı.
Ben ise” diğer sefer sen öde “ diye geçiştirirdim.
Birkaç kez hariç hep ben ödedim.
Biz öyle öğrendik bayana hesap ödetilmezdi.
Erkekliğin kanununa yasak olan bir şeydi.